De laatste maanden spreek ik veel met informatie-managers, CIO’s en architecten bij organisaties in de not-for-profit sector. In deze sector is veel in beweging, zoals iedereen in het nieuws kan volgen. Woningcorporaties, ziekenhuizen, zorginstellingen in het algemeen, en onderwijsinstellingen zijn overal bezig zichzelf opnieuw te organiseren.
Deze reorganisaties zijn vaak gericht op schaalvergroting, maar vinden plaats op verschillende manieren. Zoals de woningcorporaties door onderlinge fusies vergroten (verticale schaalvergroting), is bijv. de GGZ Drenthe aan het migreren naar een organisatie (Espria) bestaande uit GGZ, thuiszorg, kraamzorg en andere instellingen, dus meer horizontaal, met daarnaast nog meer informele samenwerkingsverbanden in een personele unie met een woningcorporatie (Woonzorg Nederland).
Allemaal als doel door schaalvergroting meer instrumenten te verwerven om te kunnen bezuinigen en de bedrijfsvoering te optimaliseren, bijvoorbeeld door het opzetten van shared service centra.
In mijn gesprekken is mij opgevallen dat er ongetwijfeld vanuit management-perspectief wordt nagedacht over het uitnutten van deze ontwikkelingen, maar dat enterprise architectuur volledig ontbreekt. De woningcorporaties bijvoorbeeld zijn bezig met het opzetten van een referentie architectuur, de CORA. Dit is ontzettend belangrijk en zinvol. Maar deze referentie architectuur wordt niet begeleid door het opzetten van een parallel traject waarin enterprise architectuur wordt gerealiseerd. Daardoor loopt de referentie architectuur het risico teveel geïsoleerd te blijven tot procesoptimalisaties, en dan nog vooral in de IT processen. Willen organisaties maximaal rendement halen uit deze reorganisaties dan is enterprise architectuur cruciaal. Enterprise architectuur kan de brug slaan tussen plan en uitvoering, tussen management en werkvloer (zie: Architecten op het kruispunt).
Dat dit bewustzijn lijkt te ontbreken is veelzeggend. Voor ons als enterprise architecten is daar nog een wereld te winnen.
Leave a Reply