Computable.nl | Nieuws | Loopbaan | ICT’er onder constante stress
Gestreste ict’ers zijn continu op zoek naar het wankele evenwicht tussen probleemgerichtheid en persoonlijke emotie. Ze moeten hun kennis actueel houden, maar ook acute problemen oplossen.
Over stress valt een hoop te zeggen – we zijn allemaal daar geweest zal ik maar zeggen. Toch is het aspect “kennis bijhouden” iets dat mij trof. We zijn allemaal bekend met het probleem dat IT’ers teveel techneut zijn, en dat opleidingen heel druk zijn de sociale vaardigheden van hun studenten ook belangrijk te maken. Dat is een goede ontwikkeling.
Waar opleidingen in het algemeen volstrekt onvoldoende aandacht aan schenken is aan de cognitieve vaardigheden die nodig zijn om überhaupt te leren. Het enige wat interessant is aan opleidingen, of dat zou moeten zijn, is dat ze studenten “leren om te leren”.
Dat hebben we niet geleerd. We zijn onvoldoende toegerust om in de “informatiemaatschappij” overeind te blijven. Met informatie omgaan kunnen we niet, laat staan met véél informatie. Dat de problemen nog zo relativerend worden besproken verbaast mij, want ik vermoed dat het probleem veel groter is.
Leren om te leren betekent dat docenten zich meer dan nu bewust worden dat de kennis van hun studenten relatief oninteressant is, maar hun vermogen om te leren des te interessanter. Daarvoor zijn de omgevingen, de leerfaciliteiten waarin studenten maar ook anderen gebruik van moeten maken, volstrekt ongeschikt. Het doel- en probleemgericht bezig zijn weerspiegelt zich daarin.
Daarnaast speelt een groter probleem. Doordat we zo slecht zijn getraind in het gebruik van ons denken, wordt het makkelijker in een wereld waarin een stortvloed aan soms totaal misvormde informatie beschikbaar is, verdwaald te raken. Er zijn altijd wel tientallen of meer blogs te vinden met meer of minder misvormde denkers die een gelijkaardige gedachte koesteren. Hierdoor lopen we het risico onvoldoende uitgedaagd te worden en te overwegen of die gedachten kloppen. Sociale controle noemden we dit vroeger. Als we alleen luisteren naar degenen die het met ons eens zijn raakt ons denken opgesloten.
De blogs die ons uitdagen zijn wellicht minder populair, waar vragen worden gesteld, ook door de blogger over haar of zijn eigen statements. Worden er statements gedaan, dan zou ik veel meer links willen zien niet alleen naar plekken die de uitspraken onderschrijven of ondersteunen, maar ook naar kritische sites. Dan pas zou ik meer vertrouwen hebben in het vermogen van de blogger om te denken, het denken te gebruiken als een instrument, in plaats van er door gebruikt te worden.
Leave a Reply