Interview gelezen met Hans de Bruyn (Managementboek Magazine), waarin hij het heeft over onderlinge controle tussen professionals.
Onderlinge controle zou professionals scherp houden. Maar steeds weer blijkt dat die onderlinge professionele controle niet altijd werkt. Zie de recente gebeurtenissen rond prutsende artsen: ze zijn blijkbaar niet gecorrigeerd door hun mede professionals.
Dit klopt, maar met name wanneer onderlinge controle alleen plaatsvindt op een bepaalde laag in de organisatie of binnen de groep van professionals. Bijvoorbeeld bij de beschrijving van het architectuurproces leg ik er de nadruk op dat peer reviews (onderlinge controle) alleen maar goed kan werken wanneer dit ook verticaal in de organisatie is geïmplementeerd.
Verder een inspirerend interview met Jaap Boonstra (Managementboek Magazine). Hij heeft een boek geschreven: “Leiders en cultuurverandering”.
Hij spreekt over geleidelijke veranderprocessen op een stapsgewijze en interactieve manier in plaats van een top-down afdwing benadering.
Een aardige quote met hem in het interview: “helden krijgen op enig moment een te groot ego.”
Ook hier geldt trouwens weer de kracht van verticale interacties. Iemand met een groot ego zal ongetwijfeld opgemerkt worden door mensen die op een andere hiërarchische positie zitten. Als die mensen vervolgens de gelegenheid krijgen om hierop te attenderen, kan dit een onmisbare aanvulling zijn op de traditionele controlerende functie van organen als de Raden van Bestuur.
Verder nog op mijn leeslijst terecht gekomen: het boek “Ons feilbare denken”. Geschreven door Nobelprijswinnaar Daniel Kahneman. Een nuttige reminder over de beperking van onze cognitieve vermogens.
Leave a Reply